جولان فقر زیر سایه لرزان کپر

جولان فقر زیر سایه لرزان کپر

روایت اهالی روستاهایی که در آن‌ها، داشتن آب بهداشتی و حمام، آرزو است.

محرومیت در شرق کرمان چنان عمق دارد که نمی‌توان آن را پنهان کرد، روستاهایی که در خانه‌های کپری آن داشتن سرویس بهداشتی و حمام برای مردم آرزو شده است.بارها محرومیت و فقر جنوب کرمان در رسانه‌ها مورد توجه قرار گرفته، حقیقت جنوب کرمان این است که پس از آنکه سال‌ها قبل نماینده اسبق جنوب کرمان در مجلس به محرومیت‌های عجیب جنوب استان و کپرنشینی برخی از روستاییان اشاره کرد اعتبارات گسترده‌ای برای محرومیت زدایی به این مناطق اختصاص یافت و محرومیت در جنوب کرمان رفته رفته کمتر شد.هر چند هنوز هم می‌توان روستاهای کپری و محروم را در جنوب کرمان دید اما اقدامات بسیاری نیز در راستای ایجاد زیر ساخت‌ها در هفت شهرستان جنوبی کرمان انجام شده است اما کمی آن سوتر و مجاور رودبار جنوب که از محروم‌ترین شهرستان‌های جنوبی استان است شهرستانی به نام ریگان قرار دارد.در پس گرد و غبار شرق استان خیلی آسان‌تر از جنوب می‌توان روستاهای کپری و محرومی را دید که گاه امکانات اولیه زندگی در آنها آرزوی مردم است.ریگان بیشتر از اینکه به دلیل خرما و مناطق گردشگری اش مشهور باشد به دلیل ریزگردهای مکرر و طوفان‌های شنی که بیش از ۲۰۰ روز از سال در شرق کرمان روی می‌دهد شهرت دارد اما در پس این گرد و غبار شرق استان خیلی آسان‌تر از جنوب کرمان می‌توان روستاهای کپری و محرومی را دید که گاه امکانات اولیه زندگی در آنها آرزوی مردم است.اینجا مردم نه دنبال سینما هستند و نه پارک و اتومبیل‌های رنگارنگ و شاید باور کردنی نباشد که برخی از این مردم، هنوز زرق و برق خیابان‌ها و خودروهای رنگارنگ را ندیده‌اند؛ نمونه این مناطق روستای «حسین آباد دامداری» است، این روستا آخرین روستایی بود که سیل یک ماه قبل آنجا را مملو از گل و لای کرد. خانه‌های روستایی با گل و خشت، برگ و چوب درختان نخل ساخته شده‌اند.

اینجا خبری از آب لوله کشی نیست

آب آشامیدنی سالم یکی از درخواست‌های جدی مردم روستا است و محرومیت در بین کپرها موج می‌زند، اینجا خبری از لوله کشی آب نیست، احمد یکی از اهالی این روستا است؛ این روستایی که چهره اش در زیر شلاق طوفان شن و گرمای کویر سوخته است و چین و چروک‌های صورتش نشان از مرارتهای زندگی سخت در روستا دارد به خبرنگار مهر می‌گوید: سیل چند روز قبل حجم بالایی از گل و لای وارد روستاها کرد اینجا مردم شغل مشخصی ندارند کشاورزی بسیار محدود و در حد رفع نیاز خانوار است و افرادی که وضعشان از بقیه بهتر است چند رأس دام سبک دارند.کمتر پیش می‌آید ماشینی وارد روستا شود و مردم از موتور برای رفت و آمد استفاده می‌کنند اما همین موتورها نیز به ندرت وجود دارد.وی در خصوص کپرزدایی می‌گوید: ما نه در این روستاها و نه روستاهای دیگر چیزی جز کپر و خانه گلی نداریم و تعجب می‌کنیم که خبر از جشن کپرزدایی می‌دهید و نمی‌دانیم این جشن چیست!وی با اشاره به فقر مردم می‌گوید: یارانه مهمترین منبع درآمد روستاییان است و این در صورتی است که شناسنامه داشته باشیم چون بسیاری از مردم بعد از تولد فرزندانشان توان مالی رفت و آمد به شهر برای گرفتن شناسنامه ندارند.

۷۵۰ نفر کپر نشین در سرزه آب شور دارند

«سرزه» از دیگر شهرستان ریگان است، روستا صعب العبور است رسیدن به روستا مستلزم عبور از راهی خاکی مملو از سنگلاخ است که با وجود ماشین‌های شاسی بلند اما رسیدن به روستا کاری سخت است.روستا ۷۵۰ نفر جمعیت دارد، این روستا مانند حسین آباد فقط ۴۰ کیلومتر از مرکز شهرستان فاصله دارد، نشانه‌های حضور گروه‌های جهادی را می‌توان در روستا مشاهده کرد اما تصور عمق محرومیت در این روستای دور افتاده نیز برای بسیاری از مردم شهر نشین بسیار سخت است.در روستای سرزه هم خبری از طرح‌های کپر زدایی نیست، مردم آنقدر محروم هستند که نمی‌توان نام کپر را به عنوان فرهنگ معماری منطقه به زبان آورد.در این روستا هم خبری از طرح‌های کپر زدایی نیست، مردم آنقدر محروم هستند که نمی‌توان نام کپر را به عنوان فرهنگ معماری منطقه به زبان آورد، در واقع مردم امکانی جز کپر نشینی ندارند و عملاً امکان انتقال مصالح ساختمانی به این منطقه برای مردم عادی نیز وجود ندارد.در این روستا هم خبری از کشاورزی و دامداری نیست، در گذشته نه چندان دور تنها قنات منطقه خشک شد و حالا مردم بین مهاجرت و ماندن در این شرایط انتخاب دیگری ندارند و چون ساکنان کنونی روستا توان مالی مهاجرت هم ندارند ناچارند در روستا بمانند.گروه‌های جهادی با حضور در منطقه کار احداث مدرسه دو کلاسه و حمام و سرویس بهداشتی را انجام داده‌اند اما مردم منبعی برای امرار معاش ندارند نه خبری از حصیر بافی است و نه کشاورزی و دامداری در اینجا هم مردم چشمشان به کارت‌های بانکی است که یارانه در آنها واریز می‌شود و آخر هر ماه چند نفر از افراد روستا برای خرید به شهر می‌روند و مایحتاج را خریداری می‌کنند.محمد می‌گوید: بسیاری از مردم مهاجرت کرده‌اند و ما نیز چاره‌ای جز ماندن نداریم چون جایی برای رفتن نداریم.

ریگان به اعتبارات ویژه برای محرومیت زدایی نیاز دارد

امین باقری، فرماندار ریگان به خبرنگار مهر می‌گوید: در طول سال‌های اخیر خدمات زیادی در شهرستان ریگان شده اما حقیقت این است که محرومیت در شهرستان بسیار زیاد است و کار باید به صورت جهادی در منطقه انجام شود.وی می‌افزاید: نمی‌توانیم بگویم هیچ کاری در شهرستان انجام نشده اما حقیقت این است که با توجه به محرومیت‌های قابل توجه در شهرستان باید امکانات و تجهیزات بیشتری هم در اختیار قرار گیرد تا بتوانیم کار را به صورت جدی تر پیش ببریم.فرماندار ریگان می‌گوید: ۹۰ درصد راه‌های شهرستان خاکی است و امکان رفت و آمد در آنها برای خودروهای عادی وجود ندارد، ما از مسئولان می‌خواهیم برای خدمات رسانی به مردم و رفع محرومیت اعتبار لازم را به ریگان اختصاص دهند.