کپرنشینان آب ندارند

کپرنشینان آب ندارند

پروژه ۲۰ ساله‌ای که بر زمین ماند

روستای درزه یکی از محروم‌ترین روستاهای جنوب کرمان است که علیرغم ۲۰ سال پیگیری مردم، همچنان بدون آب به حال خود رها شده است

 روستای درزه در شهرستان قلعه گنج یکی از محروم‌ترین مناطق مسکونی استان کرمان است که هنوز هم می‌توان کپرنشینی را در آن دید.

این روستا در جنوبی ترین منطقه استان کرمان قرار گرفته است و یکی از کم برخوردارترین روستاها و مناطق مسکونی کرمان محسوب می‌شود، داستان درزه اما جالب است این روستا آب لوله کشی ندارد و با استفاده از تانکرهایی که خیرین اهدا کرده‌اند آبرسانی می‌شود.

دمای هوای این روزهای درزه به ۵۰ درجه سانتیگراد می‌رسد و خشکسالی‌های پیاپی تنها منابع آب این منطقه را خشک‌تر از همیشه کرده است اما هنوز هم برکه‌هایی اندکی در اطراف این منطقه مسکونی پیدا می‌شود که روستاییان در زمان‌هایی که تانکرها آب ندارند، این برکه‌ها را بهترین منبع برای تامین آب می‌بینند.

همچنین آب مورد نیاز غیر‌شرب اهالی نیز از همین برکه‌های آب غیر بهداشتی تأمین می‌شود که منجر به بروز مشکلات پوستی فراوان برای اهالی روستا شده است.

پیگیری‌های رسانه‌ای و وعده‌هایی که انجام نشد

بهمن ماه سال ۹۹ بود که در گزارش به این معضل پرداخته شد «تأمین آب درزه از برکه‌های غیربهداشتی / طرحی که نیمه کاره ماند» ۷ ماه از آن زمان و وعده‌های مسئولان برای رفع مشکل بی آبی این روستا می‌گذرد اما هنوز هیچ اتفاقی مطلوبی برای رفع مشکل بی آبی در روستا روی نداده است.

۲۰ سال قبل بود که طرح احداث مجتمع آبرسانی این روستا کلید خورد و حتی لوله کشی آب شرب روستا انجام شد، کنتورهای آب در مقابل خانه‌ها نصب شد و اما در طول این ۲۰ سال اقدام مثبتی برای راه اندازی مجتمع انجام نشد که دلیل اصلی آن نیز تأمین اعتبار و خشکسالی عنوان شده است.

۲۰ سال انتظار برای تأمین آب

مهدی خالقی یکی از فعالان اجتماعی در قلعه گنج است که در این خصوص می‌گوید: نکته عجیب در خصوص این روستا رها شدن سیستم آب آشامیدنی است، ۲۰ سال قبل کار احداث مجتمع آب‌رسانی در نزدیکی روستا انجام شد و بعد از ۹۰ درصد پیشرفت فیزیکی اما درحالیکه اکثر خانه‌ها لوله کشی شده‌اند و کنتورها نصب شده کار نیمه کاره ماند.

او افزود: در این روستا ۶۰ نفر زندگی می‌کنند و آب روستا از برکه‌های اطراف تأمین می‌شود و زنان هر روز صبح با بر سر گذاشتن ظرف‌های آب راهی این برکه می‌شوند.

او به فاصله چند کیلومتری برکه‌های آب تا روستا اشاره کرد و گفت: زنان هر روز باید این فاصله را طی کنند تا آب غیر بهداشتی را تامین کنند همچنین مردم برای استحمام هم از این برکه‌ها استفاده می‌کنند.

خالقی گفت: هر بار که پیگیری می‌کنیم مسئولان از کمبود اعتبارات و تجهیزات برای اجرای پروژه خبر می‌دهند و مشخص نیست این مشکل چه زمانی رفع می‌شود.

محمد یکی از اهالی این روستا است که می‌گوید: ۲۰ سال قبل مسئولان یک تانکر و تجهیزاتی در بالا دست روستا نصب کردند و مردم نیز کار لوله کشی ساختمانها را انجام دادند و همچنین لوله کشی در سطح روستا انجام شد اما حالا پس از دو دهه تمام این تجهیزات مستهلک شده است و هر سال مسئولان قول‌هایی می‌دهند و بعد از مدتی همه چیز را فراموش می‌کنند.

دولت سیزدهم به داد مردم محروم درزه برسد

او افزود: اواخر سال گذشته بود که مسئولان وعده دادند طی چند ماه مجتمع را احداث و مشکل را رفع می‌کنند اما هیچ اقدامی انجام نشد.

این ساکن روستای درزه ضمن اشاره به شیوع کرونا گفت: اینجا مردم به شدت فقر هستند و درآمد ثابتی ندارند، خشکسالی مزارع را از بین برده و دامداری هم به سختی انجام می‌شود به همین دلیل جوانان در حال مهاجرت از روستا هستند آنهایی هم که مانده‌اند توان مالی ندارند.

زهرا یکی دیگر از ساکنان روستا است که می‌گوید: مردمی که اکثراً خانه‌هایشان کپری است چگونه می‌توانند در اجرای این پروژه کمک مالی کنند این مسئولان هستند که باید فکری کنند و مشکل مردم را در اسرع وقت حل کنند حالا که دولت عوض شده امیدواریم به فکر مستمندان و مظلومان باشند و مشکل آب را رفع کنند.

او گفت: هر روز صبح باید زنان و دختران روستا ظرف‌های سنگین آب را بر سر بگذارند و برای تأمین آب در هوای گرم و شرجی جنوب کرمان ۳ کیلومتر راه بروند تا به برکه‌های آبی برسند که غیر بهداشتی هستند.

این زن روستایی افزود: همین آب را می‌جوشانیم و برای شرب استفاده می‌کنیم چون آب‌های تانکرهایی که خیرین در روستا نصب کرده‌اند در این گرمای شدید نیاز مردم را تأمین نمی‌کند.

او می‌گوید: بسیاری از اهالی به بیماری‌های پوستی و عفونی مبتلا شدند که دلیلش استفاده از آب شرب غیر‌بهداشتی است. برای حمام هم به ناچار از همین برکه‌ها استفاده می‌کنیم در نزدیکی برکه‌ها حمامی کپری درست کردیم و همان جا استحمام می‌کنیم.

وعده‌های انجام نشده مسئولان برای رفع مشکل اهالی روستای درزه ادامه دارد و مشخص نیست چه زمانی مشکل مردم این روستا که با فقر و خشکسالی دست به گریبان هستند به پایان می‌رسد.