وعده دو ماهه بازسازی اداره پست رمشک دو ساله شد
رمشک همچنان محروم از پست
شیخی، مسئول بازسازی دفتر قدیمی پست رمشک: از خیر بازسازی دفتر قبلی گذشتیم. من اینجا یک دفتر ict دارم، مجوز و نام کاربری بدهید، من اینجا از مردم کالاهای پستی را تحویل بگیرم
مرضیه قاضیزاده |کاغذ وطن
گزارش
وعده سر خرمن شنیدهاید؟ دو سال قبل با همین وعده مردم محلی رمشک را که دنبال بازسازی تنها یک اتاق پست برای ارسال مرسولههای پستی بودند حواله دادند به گرفتن تسهیلات و بازسازی یک اداره. حالا تمام هنر ثبت ملی شده رمشک برای فروش اینترنتی به اداره پست قلعه گنج میرود. انتقالی که برای محلیها در کمترین حالت ۴۰ هزار تومان آب میخورد.
ایده اولیه از هتل توپ آمد. نامی که محلیها روی هتل پارسیان گذاشتند. هتل کپری قلعه گنج با تمام حصیر بافیها و سوزن دوزیهایش برای مردم اینقدر جلوه کرد تا مردم توپ بخوانندش. اکرم قلندری، مدیر داخلی هتل هرچه توانست از کارهای دست روستاهای اطراف خرید و هتل را به شکلی سنتی طراحی کرد. بعد هم به پیشنهاد فعالان اجتماعی غرفهای را مختص نمایش و فروش دست بافتههای زنان سرپرست خانوار گذاشت.
*هزار بافنده در رمشک
کار فروش دست بافتههای سنتی با آمدن مسافران به قدری گرفت که این ایده به رمشک رسید. دست و دل عبدالمجید رمشکی ابتدا میلرزید ، طول کشید تا حاضر شد اولین حجره فروش صنایع دستی در رمشک را باز کند. عبدالمجید به «کاغذ وطن» میگوید که در ابتدای راه هر زنی که به حجرهاش میآمد و کارها را میدید جای خرید، درخواست کار داشت:«وقتی هتل توپ این کا را کرد و بازار خوبی را جذب کرد ما هم در ادامه خواستیم تا در رمشک این سازهها را بفروشیم ولی در ابتدا هر کسی که سازهها را میدید میگفت که میتواند همینها را بسازد و بعد هم کارهایش را برایمان میآوردو ما هم قبول میکردیم تا شاید مشتریاش پیدا شود» رمشک ابتدا فقط چند بافنده حصیر داشت؛ به تعداد انگشتان دست. زنان خانه دار این هنر را از مادر و مادربزرگ خود بلد بودند. به قول خودشان هنر با پوست و خونشان آمیخته بود اما چون درآمدی نداشت کسی سراغش نمیرفت. کم کم اما این کسب و کار در مشک هم جان گرفت و تعداد بافندهها روز به روز بیشتر شد. بعد هم به جای حصیر بافی روی آودند به بافت سازههای تزیینی که بازار بهتری برای فروش دارد؛ از کیف و کفش و سبد گرفته تا کاور گلدان. این آخری اما بین تهرانیها عجیب طرفدار دارد:«اکثر مشتریهای ما کاور گلدان حصیری میخواهند. اینها را بیشتر به گل فروشیها در تهران ،اصفهان و رشت و شیراز میفروشیم.»رمشکیها همه بافنده حصیرند، از هر خانواده سه نفر بافنده است.عبدالمجید میگوید تعداد بافندههای رمشک و ۳۰ پارچه آبادیاش به هزار نفر رسیده.
*یارانه بگیرانی که خودکفا شدند
بافندگی شغل غالب مردمانی شده که تا ۵ سال وقت وابسته به درآمد یارانههایشان بودند. وضعیت مردم در برخی روستاها به گونهای بود که وقتی زمان پرداخت یارانه میشد، خودشان را به شهر میرساندند، مایحتاج خود را میخریدند و دوباره به روستاهایشان برمیگشتند. حالا اما هر یک از زنان خود صاحب کسب و پیشهاند. عبدالمجید میگوید ۹۰درصد زنان رمشک و روستاهای اطرافش حصیر بافی دارند و یا سوزن دوزی میکنند. چشم مردم به درآمد فروش این هنرهای دستی است. دست بافتههایی که پستی برای ارسالش در رمشک نیست.
*۴۰هزار تومان هزینه حمل تا قلعه گنج
با فعالیت مردم رمشک، حصیربافی جنوب کرمان سال گذشته ثبت ملی شده و اکنون ۸۰ درصد مرسولات پستی در پست قلعه گنج، مرسولات پستی مردم رمشک است. پستی که هزینهاش برای این مردم بسیار گران تمام میشود. نزدیکترین اداره پست در قلعه گنج است و هزنیه ارسال برای کوچکترین وسیله کمتر از ۴۰ هزار تومان نیست. این را طیبه سرحدی زاده، یکی از هنرمندان این روستا میگوید که کارش را با کمک دو برادرش آغاز کرده:«داداشهای من یک پیج اینستاگرام زدند و تولیداتمان را قلعه گنج میفرستند اما اکثر مشتری هایمان از تاخیر در ارسال محموله و بعد هم هزینه ناراضیاند و رفتهاند و دیگر پشت گوششان را نگاه نکردند. این ۴۰ هزار تومان فقط بابت یک مرسوله کوچک است. چند روز قبل که داداشم یک گونی حصیر را میفرستاد حدود ۱۰۰هزار تومان هزینه حملش شد. تازه گاهی اوقات هیچ ماشینی راضی نمیشود که این وسیلهها را تا قلعه گنج ببرد.»
*وعده بازسازی پست طی دو ماه
ساختمان مربوط به سال ۶۳ است و نیاز به بازسازی دارد . دو سال قبل اکبری، مدیر کل سابق اداره پست استان به همراه حسینی، نماینده بنیاد مستضعفان در قلعه گنج به رمشک آمد و در دیدار با هنرمندان قول ایجاد یک اداره پست در این شهرستان را داد. قرار شد تا یکی از اتاقهای پست سابق را سر و سامان دهند و محمولههای پستی تا دو ماه دیگر ازرمشک ارسال شود. نماینده بنیاد مستضعفان در قلعه گنج اما وعده داد که تسهیلاتی برای بازسازی کل مجموعه در نظر گیرد. اسحاق شیخی، مسئول بازسازی دفتر قدیمی پست رمشک به «کاغذ وطن» میگوید:«بعد از اینکه به اداره پست درخواست ارسال مرسولههای پستی در رمشک را دادیم. جلسهای در هتل کپری بگزار شد. قرار بود همان ساختمانی که داشتند را یک اتاقش را درست کنند و ما کار را از سر بگیریم و مرسولات پستی را دریافت کنیم اما آن زمان آقای حسینی گفت اگر می خواهید پست را راه بیندازید تسهیلاتش با بنیاد. آن روز امده بودند تا با راه اندازی همان اتاق همه چیز را همان جا درست کنند ولی حرف تسهیلات بنیاد که وسط آمد، اقای اکبری گفت شما بروید تسهیلات را بگیرد و دفتر را راه بیندازید و ما هم مجوز را میدهیم تا شروع به کار کنید.» دو سال گذشت و نه تسهيلات پرداخت شده و نه حتی مجوزی گرفته شده. شیخی در این مدت حتی به پای مجوز تسهیلات گرفتن با طرح های دیگر مثل خیاطی هم پیش رفته:«میگفتند تهران طرحتان را قبول نمیکند. گفتیم اصلا به نام خیاطی یا هر چیز دیگری باشد شما فقط به ما تسهیلات بدهید تا کار بازسازی را شروع کنیم.»
او حالا عطای ادراه پست را به لقایش بخشیده. مسئول دفتر ict رمشک و مسئول بازسازی دفتر قدیمی پست رمشک میگوید:«زنگ زدم کرمان که از خیر دفتر قبلی گذشتیم. من اینجا دفتر ict دارم، مجوز و نام کاربری بدهید که من اینجا از مردم کالاهای پستی را تحویل بگیرم، همه چیزش هم پای خودم. گفتند شما مدارک دفتر را بردارید و بروید کهنوج. من که رفتم کهنوج رییس پست گفت پروانهّای تمام دفاتر ict جنوب کرمان ده سال است که تمدید نشده وب اید به کرمان بروید.»در آخرین پیگریها به اوگفت شده که باید هیات مدیره ای تشکیل و برای دفتر پیشخوان تشکیل پرونده بدهد که با وجود انجام این مراحل پرونده دفتر پیشخوان رمشک همچنان منتظر درج نوبت است:«اداره کل پست میتواند با توجه به مشکلات چندین ساله مردم رمشک در ارسال مرسولات، استثناء قائل شده و به دفتر ict رمشک کدی ارائه دهد تا بتواند کارهای پستی مردم را انجام دهد و یا تاییدیه تبدیل دفتر پیشخوان روستایی به شهری زودتر از موعد مورد قبول واقع گردد اما هنوز این پرونده به جریان نیفتاده.»