ادغام راه نجات «منابع طبیعی» نیست. حمیدرضا میرزاده

ادغام راه نجات «منابع طبیعی» نیست. حمیدرضا میرزادهبدون هیچ تعارف، ادغام دو سازمان «حفاظت محیط زیست» و «منابع طبیعی و آبخیزداری» اقدامی خطرناک است که در کوتاه مدت به نفع سازمان منابع طبیعی و در دراز مدت به ضرر هر دو سازمان و البته حفاظت از طبیعت است. فعالیت سازمان منابع طبیعی، زیر سایه سنگین وزارت جهاد کشاورزی همواره این سازمان را تضعیف کرده و همین امر یکی از دلایل اصلی از دست رفتن عرصه‌های طبیعی مرغوب، افزایش دست‌درازی به عرصه‌ها و زمین‌خواری، فرسایش خاک و حتی بازدهی پایین اراضی زراعی و فعالیت‌های مرتبط است. روش‌های سنتی کشاورزی و دامپروری از گذشته با بازدهی کمی در جریان بوده‌اند و همواره تلاش شده این کمبود، با به کارگیری عرصه‌های بیشتر و فشار بیشتر بر سرزمین جبران شود. به جای افزایش تولید محصول در واحد سطح و بالا بردن راندمان آبی زمین‌های کشاورزی، همواره زمین‌های بیشتری زیرکشت رفته‌اند تا بیلان تولید وزارتخانه قابل دفاع باشد. در مورد دامداری خصوصاً دام سبک نیز، وضع به همین منوال است. به جای دامداری علمی و صنعتی در عرصه‌های محدود، برای عمده مراتع کشور پروانه چرای دام یا طرح مرتعداری (چرای دام بیشتر در ازای انجام برخی اقدامات) صادر می‌شود.این روند در تمام این سال‌ها راه را برای زمین‌خواری، تغییر کاربری زمین، بهره‌برداری خارج از ظرفیت از منابع آب و… هموار کرده است و در تمام این سال‌ها نیز دستگاه متولی منابع طبیعی، هیچ‌گاه قادر نبوده تا روی حرف رییس بالادستی (گاهی وزارت کشاورزی، گاهی وزارت جهاد سازندگی و حالا نیز وزارت جهاد کشاورزی) حرفی بزند. همواره جلوی چشم کارشناسان آن، عرصه‌ها طبیعی پاکتراشی و چریده شده و صدای آنها، با هدف وارد نشدن خدشه بر بیلان کاری وزیر محترم ساکت شده است.