بررسی انبوه مشکلات مردم در رودبار جنوب. دریای مشکلات در مناطق بدون آب شرب رودبارجنوب

گزارش | خبرگزاری دانشجو

مردم تعدادی از روستاهای رودبار‌جنوب علاوه بر اینکه به آب شرب دسترسی ندارند، از مشکلات فراوانی مانند، نبود بهداشت و دسترسی به مراکز درمانی  رنج می‌برند

 زنان در مناطق محروم جنوب استان کرمان از کمبود پزشک گله‌مندند. یکی از آن زنان از مشکلاتش این‌گونه می‌گوید: اگر متخصص زنان در روستا بود شاید مشکل نازایی من حل می‌شد. حضور موقتی آن‌ها هم مشکل دیگری است. پزشک درمانگاه ۱۶ روز است و ۱۶ روز نیست.

ساکنان این روستاها برای دسترسی به آب شرب، مسیری خاکی و طولانی را باید طی کنند. راهی که در تابستان بشدت گرم و در زمستان بسیار سرد است. برخی پیر هستند، برخی بچه کوچک دارند، علاوه بر آن، سنگینی حمل گالن‌های آب هم وجود دارد، ولی برای تامین آب مجبور هستند که سختی را به جان بخرند.

بانوانی از مناطق محروم جنوب استان کرمان به همراه گروه جهادی، برای گذراندن دوره‌های آموزشی و فرهنگی به تهران آمده بودند. آن‌ها مربیانی بودند که در مناطقی محروم‌تر از مناطق خود به کودکان درس می‌دادند. با وجود تمام مشکلاتی که در مناطق خود دارند، هدفشان ارتقا سطح فرهنگ روستای خود و دیگر روستا‌ها بود.

ریحانه، معلم بچه‌های آن مناطق، از مشکلات روستای محمودآباد که روستای پدری او بود، صحبت کرد: «در این روستا تقریبا ۳۰ خانوار زندگی می‌کنند، اما آب شیرین، مرکز بهداشت، مدرسه و مسجد ندارد». او تاکید کرد مسئله خانه بهداشت و آب شیرین منطقه در اولویت است و مردم بابت این موضوع در سختی و عذاب هستند. او دغدغه روستای دیگر به نام شهید «دورگوش  ده‌میری» را نیز دارد، بنابر توضیحاتش وضع آنجا از محمودآباد هم بدتر است. کمی از شرایط خود گفت. گویا سال‌هاست که حساسیت دارد، ولی قرص‌هایی که دکتر آنجا تجویز کرده، موثر نبوده است. یک دکتر دیگر آمپول تجویز می‌کند، ولی در منطقه و روستایی که زندگی می‌کند، یافت نمی‌شود. حتی تا  مرکز شهر رودبارجنوب  هم می‌رود، ولی جست‌وجو ثمربخش نبوده است.

فرد دیگری که درگیر بیماری است، ولی دکتر‌های منطقه به دلیل نداشتن تخصص، تجویز درستی نکردند. یاسمن دختری ۱۸ ساله، که یک سال و نیم است گوشش عفونت کرده و به گفته خودش دکتر مرکز بهداشت بزمان، هر سری یک قطره گوش می‌دهد که تاثیری ندارد. برای درمان باید به کرمان برود، ولی هزینه‌های بالا این اجازه را به دخترک نمی‌دهد.

مهدیه از وضعیت روستای خودشان یعنی روستای چاه‌علیشاه بخش سردشت گله‌مند بود: «روستای ما بیش از دوهزار نفر جمعیت دارد. برای آب آشامیدنی از موتور برق استفاده می‌کنیم؛ روغنی که از این موتور می‌آید، آب آشامیدنی را هم آلوده‌تر کرده است. به دلیل کمبود و آلودگی آب کسی به فکر ساخت حمام و سرویس بهداشتی هم نیست. تصور کنید یک خانم باردار یا یک پیرزن ناتوان برای شستن ظرف و تهیه آب باید سه نوبت مسیری را طی کنند و از چاه به وسیله موتور برقی آب بردارند.»

*خانه بهداشت ندارند و رواج بیماری‌های عفونی

کسی که کنار مهدیه نشسته بود، از وضعیت روستای حسین‌آباد گوجی در زهکلوت استان کرمان برایمان گفت: «خانه بهداشت نداریم.روستا را لوله‌کشی نکرده‌اند. حمام نداریم، برای استحمام، سر موتور برق یک حمام عمومی زدند که همه از آن استفاده می‌کنند. این آب باعث بیماری‌های مختلف می‌شود. برای آب آشامیدنی هم هرکس وسیله نقلیه داشته باشد، به شهر رفته و آب تهیه می‌کند، ولی اگر وسیله نداشته باشند از همین آب استفاده می‌کند و دچار بیماری‌های مختلف می‌شوند.»

زهرا از بیماری‌هایی گفت که اکثر مردم زهکلوت درگیر آن هستند. معده‌درد، کلیه‌درد، عفونت و … که بخاطر مشکلات آب منطقه است. او در ادامه از روستای پدری خود، چاه‌گمشاد گفت که وضعیت آب آنجا از منطقه خودشان هم به مراتب بدتر است. وی از نبود متخصص زنان بسیار ناراحت بود. به بیان خودش: «اگر متخصص زنان در روستا بود مشکل نازایی بنده شاید حل می‌شد. علاوه بر متخصص نبودن دکترها، موقت بودن آن‌ها مشکل دیگری است. پزشک درمانگاه ۱۶ روز هست، ۱۶ روز نیست.»

براساس گزارش سازمان بهداشت جهانی؛ در کشور‌های توسعه یافته آب در کمتر از یک درصد موارد عامل مرگ و میر افراد است که این میزان در کشور‌های در حال توسعه به ۱۲ تا ۲۳ درصد می‌رسد. همچنین در گزارشی که بانک جهانی از وضعیت آلودگی آب‌های جهان که با عنوان ” شاخص‌های توسعه جهان” گزارشی منتشر کرده است، نقش صنایع غذایی و نوشیدنی و فاضلاب‌های شهری در آلوده کردن آب‌های ایران ۴۳.۸ درصد برآورد شده است.

*کمبود اشتغال، نتیجه کمبود آب

در نهایت همه افراد از مناطق مختلف (بزمان، جازموریان روستای زهکلوت، روستای چاه‌علیشاد، زهکلوت بخش الله آباد، محمودآباد، روستای حسن‌آباد، زهکلوت بخش حسین‌آباد چاه‌گوجی و…) از معضل نبود شغل شکایت کردند. علت مهمی که می‌توان برای کمبود شغل گفت نبود آب سالم و کافی در منطقه است. کمبود آب خیلی از مزارع شان را از بین برده است.

تامین آب شرب سالم و بهداشتی از جمله وظایف دولت‌ها در جهت تامین سلامت مردم است. زیرا آب آلوده یکی از راه‌های ابتلا و انتقال انواع بیماری‌های ویروسی و میکروبی تلقی می‌شود و حتی می‌تواند خطراتی را تا حد مرگ برای افرادی که آب شرب آلوده مصرف می‌کنند رقم بزند. آنچه مشخص است اینکه برخی از روستا‌ها و مناطق کشور هنوز از داشتن آب شرب سالم و بهداشتی محروم‌اند و از آبی که اعتماد زیادی به سالم بودن آن‌ها نیست، استفاده می‌کنند. در حالی که کوچکترین آلودگی میکروبی و ویروسی می‌تواند سلامت مصرف کنندگان را تهدید کند.

با توجه به گزارشات ارائه شده، این مناطق همچنان درگیر مسئله آب و موضوع بهداشت هستند و از عدم پیگیری مسئولین شکایت می‌کنند؛ و نکته‌ای دیگر اینکه ما بخشی از مناطق جنوب کرمان را بررسی کرده‌ایم. قطعا این مشکلات در مناطق دور افتاده استان‌های دیگر هم وجود دارد که مسئولین باید پیگیری کنند.

زهرا از بیماری‌هایی گفت که اکثر مردم زهکلوت درگیر آن هستند. معده‌درد، کلیه‌درد، عفونت و … که بخاطر مشکلات آب منطقه است. او در ادامه از روستای پدری خود، چاه‌گمشاد گفت که وضعیت آب آنجا از منطقه خودشان هم به مراتب بدتر است.»

مهدیه از وضعیت روستای خودشان یعنی روستای چاه‌علیشاه بخش سردشت گله‌مند بود: «روستای ما بیش از دوهزار نفر جمعیت دارد. برای آب آشامیدنی از موتور برق استفاده می‌کنیم؛ روغنی که از این موتور می‌آید، آب آشامیدنی را هم آلوده‌تر کرده است. به دلیل کمبود و آلودگی آب کسی به فکر ساخت حمام و سرویس بهداشتی هم نیست. تصور کنید یک خانم باردار یا یک پیرزن ناتوان برای شستن ظرف و تهیه آب باید سه نوبت مسیری را طی کنند و از چاه به وسیله موتور برقی آب بردارند.»