فقر مطلق ۱۹ میلیون ایرانی. روزبه کردونی

فقر مطلق ۱۹ میلیون ایرانی. روزبه کردونی

 ظاهرا اسم دولت ها، مشی دولت ها، گرایش سیاسی دولت ها، رئیس دولت ها فرقی نمی کند “هر که خواهد گوبیا” چرا که بوروکراسی  رویافروش کشور آرزوی شیرین و بدور از واقعیت حذف فقر مطلق را به آنها تحمیل خواهد کرد.

۱- بیش از سه دهه است که بوروکراسی ناکارآمد، مساله حل نکن و رویافروش ، رویای حذف فقر مطلق یا فقرزدایی از کشور را به دولت های حاکم با گرایش های سیاسی و ادعاهای مختلف تحمیل کرده است. دولت سازندگی می خواست با لایحه فقرزدایی فقر را ازبین ببرد، دولت اصلاحات می خواست فقر مطلق را ظرف دوسال مهار کند( بند ج ماده ۹۵ لایحه چهارم)، دولت عدالت گرا می خواست با یارانه ای که گفته شد پول امام زمان است فقر را از بین ببرد، دولت تدبیر می خواست ظرف ۴ سال فقر مطلق را ریشه کن کند( سخنرانی رئیس جمهور سابق) و دولت مردمی سیزدهم هم که ابتدا می خواست ظرف یکسال و هم اکنون اراده کرده است ظرف ۴ سال فقر مطلق را از بین ببرد( بند الف ماده ۱۹۹ لایحه برنامه هفتم) .

۲- ظاهرا اسم دولت ها، مشی دولت ها، گرایش سیاسی دولت ها، رئیس دولت ها فرقی نمی کند “هر که خواهد گوبیا” چرا که بوروکراسی رویافروش کشور آرزوی شیرین و بدور از واقعیت حذف فقر مطلق را به آنها تحمیل خواهد کرد.

۳- با اینکه در این دولت ها میزان موفقیت در مبارزه با فقر متفاوت بوده و بعضا موفقیت هایی نیز حاصل شده اما فقر مطلق از بین نرفته است چرا که از همان ابتدا این امکان وجود نداشت. درست است که یک وظیفه همه دولت ها مبارزه با فقر و ارتقای رفاه عمومی است اما جهت گیری خطا و مبتنی بر آرزو نه امکانات حذف فقر مطلق در یک ، دو یا چهار سال جز تشدید فقر و گسترش تبعیض و فساد و نابودی توان اجرایی نتیجه ای نداشته است. هیچ برنامه موفق مبارزه با فقر هم در دنیا یافت نمی شود که ادعای حذف فقر مطلق در یک بازه زمانی محدود کرده باشد.

۴- واقعیت این است که اگرکرونا ، تحریم ها و ناکارآمدی ها نبود ، فقر مطلق کشور زیر ۱۵درصد بود، میزان تحقق برنامه های توسعه ۱۰۰ درصد بود و کارآمدی مدیران نیز آنقدر بود که حتی یک دلار از ثروت کشور را هدر ندهند باز هم امکان نداشت فقر مطلق در کشور ظرف ۴ سال از بین برود چه برسد به موقعیت فعلی که فقر مطلق بیش از ۳۵ درصد است، بیش از ۱۹ میلیون نفر ایرانی از امکانات اولیه زندگی محروم هستند، میزان تحقق برنامه های توسعه ۳۰ درصد است و مدیران هم سالی ۱۰۰ میلیارد دلار ثروت کشور را هدر می دهند.

۵- توصیه سیاستی و دغدغه مندانه به تصمیم گیران و سیاست گذاران کشور در خصوص برنامه هفتم توسعه و هدف غیر واقعی حذف فقر مطلق این است که اینبار در دام بوروکراسی رویاباف، آرزوفروش و ناکارآمد نیافتند و آرزوی غیر قابل تحقق حذف فقر مطلق را از این برنامه حذف کنند و هدفی واقعی، قابل تحقق را جهت گیری کنند.