سه ماه فرصت برای زنان سرپرست خانوار

سه ماه فرصت برای زنان سرپرست خانوار

در خیابان شریعتی نرسیده به هلال احمر و دقیقا روبروی قدمگاه در کوچکی قرار دارد که بر تابلوی بالای آن این کلمات را نوشته اند: (نمایشگاه دائمی محصولات تولیدی سازمان‌های مردم نهاد کرمان) از آن در کوچک که وارد بشوید سمت چپ شما بانوانی غرفه‌های کوچکی دارند از فروش پوشاک گرفته تا غرفه‌ای متعلق به مواد غذایی و نان تازه‌ای که همان‌جا تولید می‌شود و با قیمت بسیار ناچیزی عملا پیش کش مردم علاقمند می‌شود، راهرو را که تمام کنید وارد محوطه‌ی بازی می‌شوید که در میان آن جدول‌کاری شده و چمن و درخت اندکی هم دو طرف حوض کوچکی که وسط محوطه است گسترده شده، و در دوسوی این گل و گیاه‌ها مغازه‌های کوچک و بزرگی برپا شده که در آنها زنان سرپرست خانوار و عده‌ای از فعالین سازمان‌های مردم نهاد کرمان مشغول تولید و کسب و کارند. پای صحبت چندتن از زنان سرپرست خانوار شاغل در نمایشگاه دائمی محصولات تولیدی سازمان‌های مردم نهاد کرمان نشتسیم، که هرچند نامی طولانی دارد اما قصه‌ی این نمایشگاه آن قدر تکرار شده به کرر و آنقدر نمونه‌های مختلفی از آن دیده‌ایم که دیگرپرداختن به آن از جهاتی شاید خسته‌کننده هم باشد. به هر روی چندی پیش برحسب اتفاق با چندتن از زنانی که در این نمایشگاه مشغول به فعالیت بودند هم کلام شدیم و از نواقص و نیکی‌های این پروژه پرسیدیم که گزیده‌ای از این پرسش‌و پاسخ‌ها را پیش کش نظرتان می‌کنیم.
در کل داستان این مجموعه چیست؟
این مجموعه با همکاری آموزش و پرورش و به مدیریت خانم محمدی وعده‌ای از زنان سرپرست خانوار و سازمان‌های مردم ‌نهاد که در زمینه‌ی خودکفایی بانوان و خانواده‌های نیازمند استان فعالیت می‌کنند، برپا گردیده است.هرچند ارگان‌های دیگری مثل خیریه‌ی انصارالرسول و یا بهزیستی هم در برپایی این مکان مشارکت‌هایی داشته‌اند اما این مکان درآمد زایی کافی را ندارد. مثلا روبه روی ما بچه‌های توانا هستند که فیلتر تولید می‌کنند اما متاسفانه با وجود قیمت‌های پایین و تخفیف زیادی که کل مجموعه به مراجعین می‌دهند بازهم هیچ درآمدی ندارند.
شرایط کاری شما در این مجموعه چیست؟
آموزش و پرورش این غرفه‌ها را در اختیار ما قرار داده و این شرط را هم گذاشته که برای مدت سه ماه هیچ گونه اجاره یا حتی پول آب و برق هم از ما اخذ نخواهد شد، اما پس از اتمام این سه ماه اگر این مجموعه بازده اقتصادی داشت ما موظف می‌شویم که ۳۰ درصد از درآمدمان را به عنوان اجاره بها به این ارگان بپردازیم و اگر هم درآمد کافی حاصل نشد که بازارچه تعطیل خواهد شد.
بیشتر کارکنان اینجا خانم‌هایی هستند که سرپرست خانوارند. و همه‌ی غرفه داران به شدت نگران به پایان رسیدن این دوره سه ماهه هستند.
خوب علت این هراس چیست ؟چرا اینجا مخاطب کافی ندارد؟
مشکلات مالی و اقتصادی قاعدتا، ما توان مالی برای انجام تبلیغات و معرفی این مرکز را به مردم نداریم هرچند در این مدت چندین روز چای صلواتی دادیم و به بهانه‌های مختلف مردم را به درون اینجا کشاندیم و مردم هم خوشبختانه متمایل بودند و همیشه می‌پرسیدند اینجا کجاست و چرا تا بحال اینجا را نمی‌شناختیم و … که اگر ما توان مالی تبلیغات را داشتیم که نیازمند به پشتیبانی‌های دیگر هم نبودیم.
پس غرفه‌داران چگونه غرفه‌های خود را تجهیز کردند؟
از دیگران اطلاعات کافی ندارم اما غرفه‌ی من به همت خیریه‌ی انصارالرسول مجهز شد و اکثر وسایل را ایشان به ما دادند تا بتوانیم تولیداتی داشته باشیم و آنها را برای امرار معاش به فروش برسانیم.
تا بحال چقدر از آن بازه سه ماهه گذشته ؟
یک‌ماه گذشته و ما فقط دو ماه دیگر فرصت داریم،ما علاقه‌ای به این شاخه و آن شاخه پریدن نداریم و همگی‌علاقمندیم که همین کاری را که شروع کرده‌ایم به اتمام برسانیم اما در حال حاضر این وضعیت پاسخگوی هزینه‌های ما نیست تا جا‌ئی که مشتریان زیادی ابراز تمایل می‌کنند که اگر فلان اجناس را داشتید ما خریدار بودیم اما خوب بواسطه‌ی مشکلات مالی توانایی تهیه‌ی مواد اولیه‌ی آن اجناس را نداریم.
قبلا هم در همین زمینه مشغول بودید؟
خیر من جای دیگری شاغل بودم که کار بسیار سختی بود و حتی بعضی اوقات در هفته دو یا سه روز بچه‌هایم را نمی‌دیدم که متاسفانه پس از بیکار شدن از آن محل با این مجموعه آشنا شدم و از زمانی‌که با اینجا آشنا شدم همیشه با دل و جان فعالیت کردم و اولین کسی هستم که به ین مجموعه وارد می‌شودو آخرین کسی هستم که مجموعه را ترک می‌کنم.
آیا بیمه‌ هم هستید؟
خیر البته‌بیمه‌ی سلامت داریم اما تامین اجتماعی و یا بیمه‌ای که بازنشستگی داشته باشد و آینده‌ی روشن را ترسیم کند از ما دریغ شده است.
فکر می‌کنید بتوانید بعد از این سه ماه از نظر مالی بازده‌ تولید کنید و به گونه‌ای موفق شوید این مرکز را باز نگه‌دارید؟
در واقع خیریه مدتی‌است که حقوق و یا مزایایی که برای ما در نظر گرفته بوده نپرداخته‌اند و هرچند لطف و خدمت‌های گوناگونی در حق ما کرده‌اند اما اگر از زیر نظر خیریه خارج شویم شاید بتوانیم با جلب سرمایه‌از کانال‌های دیگر بتوانیم حداقل کسب و کار خود را حفظ کنید اما همه‌ی اینها در حد حدس و گمان است.
حدس می‌زنید بتوانید چقدر ماهانه اجاره‌بها بپردازید؟آیا این کار هم تبدیل به یک کار موقت می‌شود؟
حقیقتا نمی‌دانم اما مبلغ زیادی نیست حتی ۴۰۰ تومن هم نمی‌توانیم بپردازیم اما به بهبود اوضاع امیدواریم. هرچند متاسفانه چیدمان مناسبی غرفه‌ها نداشته‌اند و مثلا زیاد اتفاق می‌افتد که مردم با دیدن غرفه‌ای که دم در ورودی مجموعه است فکر کنند کل مجموعه به فروش همانگونه اجناس تعلق دارند و دیگر حتی وارد مجموعه هم نشوند. ما بارها چایی صلواتی گذاشتیم و من خودم شخصا دم در به مردم چایی تعارف می‌کردم که همین باعث می‌شد مردم متمایل بشوند و سوالاتی درباره بازارچه بپرسند و حتی برای خرید و بازدید هم به مجموعه سر بزنند.اما کماکان همان شبهه موجود است که شاید نتوانیم همه‌ی هزینه‌ها را پرداخت کنیم اما بازارچه پتانسیل برآورده کردن توقعات برپا کنندگانش را دارد.البته اگر تبلیغات کافی انجام بشود.
به عنوان کلام آخر فقط همین را بگویم که در این بازارچه تقریبا ارزانترین مواد غذایی و برای مثال از نظر کیفیت و بهداشت بهترین نوع نان تولید می‌شود که کاملا طبیعی و سبوس داراست و از همه جا ارزانتر است اما متاسفانه موفق به جذب مخاطب نمی‌شود و همه چیز وابسته به تبلیغات است