مارپیچ سکوت را بشکنیم

عباس تقی‌زاده
دکتری علوم ارتباطات
در شبکه‌های اجتماعی معمولا تعدادی از افراد هستند که راهبری مباحث را برعهده دارند و کاربران در وضعیتی که عقیده شان با نظری که در گروه یا صفحه ای جنبه غالب پیداکرده است به تصور اینکه در اقلیت هستند سکوت می کنند. آنها اصطلاحا در مارپیچ سکوت دست از اظهار نظر و کنشگری برمی دارند. این شرایط می تواند در فضای واقعی هم رخ دهد و ما را به سکوت یا تایید نظر غالب تشویق کند. غافل از اینکه در بیشتر موارد تصور اینکه نظر ما در اقلیت قرار دارد اشتباه است.
الگوریتم های رسانه های اجتماعی نیز به گونه ای است که مارپیچ سکوت را تشدید می کند. در حالی که با تجاوز رژیم صهیونیستی به کشورمان روب‌روهستیم می توانیم با ورود منطقی و فعالانه در این فضا کاری کنیم تا الگوریتم ها و معماری این سکوها نتواند در راستای اهداف اتاق فکر و اتاق عملیات جنگ روانی این رژیم عمل کند. شاید در ماههای اول تجاوز رژیم صهیونیستی به غزه تعدادی با هر استنادی به آن حق می دادند اما به تدریج ماهیت تجاوزکارانه اش بر بسیاری از جهانیان آشکار شد. امروزه نسل کشی صهیونیست ها در غزه با به خاک و خون کشیدن کودکان، زنان و غیرنظامیان، خبرنگاران، امدادگران، نیروهای سازمان ملل، حمله مکرر به بیمارستان ها و مراکز خیریه و انسان دوستانه کاملا برملاست.
حالا دیگر مناطق مسکونی، زیرساخت ها و مراکز نظامی و هسته ای ما هدف قرار گرفته است. ربات ها، اکانت ها و نمایه های جعلی، سازماندهی شده انتشار محتوای مرتبط با اهداف رژیم صهیونیستی را تسهیل می کنند و منجر به ایجاد برداشت اشتباه در کاربران می شوند.
شرایط امروزین کشور و مردم، پیچیده تر و حساس تر از قبل است. پشتوانه مردمی و تکثیرشده با هوشمندی در رده های مختلف می تواند همبستگی و همدلی را زنده تر کند. قدرت همدلی، اعتماد و انسجام ملی، ایران و جامعه ما را ایمن و قوی نگه می دارد.

فقط موشک ها نمی توانند دشمن ایران را شکست دهند. همبستگی ملی و هوشمندی در تعامل با مردم باید پشتوانه قدرت نظامی باشد. چتر همدلی و انسجام ملی را همیشه گشوده نگه داریم زیر این چتر برای همه جا هست.