سقوط درآمدها و پرواز هزینه‌ها

تیر خلاص کرونا به رانندگان اتوبوس‌های بین شهری کرمان

 سقوط درآمدها و پرواز هزینه‌ها

  الهام پیپر| بازار 

گزارش

 هنوز هم اتوبوس‌های بین شهری یکی از مهم ترین وسایل نقلیه مسافران در ایران محسوب می‌شوند اما کرونا طی دو سال گذشته ضربه مهلکی به فعالان این عرصه زده است.

 شیوع کرونا به بسیاری از کسب و کارها آسیب زد هر چند باعث ایجاد شغل های زیادی و جان گرفتن مشاغل اینترنتی و حتی زیاد شدن روش دورکاری در کشور شد اما به کسب و کار رانندگان اتوبوس درگیر و دار شیوع کرونا آسیب جدی وارد شد.

دو سال از اپیدمی این بیماری در کشور می گذرد و این ویروس ریزنقش توانست در کنار دیگر عوامل اقتصاد کشور را دچار بحران عمیقی کند. حالا پس از گذشت مدت ها کارد رانندگان اتوبوس به استخوانشان رسیده است.

کرونا تیر خلاص را زد

آنها می گویند وضعیتمان در حالت عادی بد بود و شیوع کرونا هم انگار تیر خلاص را بر پیکر شغلمان زده است. نداشتن حقوق کافی و بیمه از بزرگترین مشکلات این قشر محسوب می شود. 

عجیب است در شغلی که امنیت مسافران زیادی به عهده فرد است این همه بی امنیتی را شاهد هستیم. قطعا راننده یک اتوبوس بین شهری باید راننده ای حرفه ای باشد و حتما مدتی را به عنوان کمک راننده نیز سپری کرده است پروسه ای که طی کردنش آسان نیست. زیرا این شغل ساعت کاری متنوعی دارد و رانندگان باید در طول مسیر به شکل نوبتی کار کنند.

 اعصاب و روان یک راننده ی اتوبوس باید آنقدر آرام باشد که بتواند در رانندگی آرامش را پیشه کند و با مسافران ارتباط خوبی برقرار کند.

رانندگان اتوبوس علاوه بر مشکلات مالی و روحی با مشکلات جسمی زیادی نیز باید دست و پنجه نرم کنند و آرتروز و کاهش بینایی و دیسک کمر و…یکی از این دسته مشکلات است.

متاسفانه آنقدر حقوقمان کم است که قادر به پرداخت حق بیمه نیستیم و این طور که پیداست داغ بازنشستگی بر دلمان خواهد ماند

یکی از رانندگان اتوبوس های بین شهری کرمان به بازار می گوید: متاسفانه آنقدر حقوقمان کم است که قادر به پرداخت حق بیمه نیستیم و این طور که پیداست داغ بازنشستگی بر دلمان خواهد ماند.

او که نمی خواهد نام فامیلی اش در گزارش برده شود، می گوید اسمم را رضا بزنید و ادامه می دهد: اگر توجه کنید بسیاری از رانندگان سن بالایی دارند اما خب ناگزیر هستند برای امرار معاش همچنان به جاده بزنند، هر چند در برخی محدودیت های اخیر تاکید شده که سن رانندگان نباید بیشتر از یک حد باشد و این یعنی پاک کردن صورت مسئله، انگار این افراد آدم نیستند.

با لنگ قرمزی که در دست دارد دانه های عرق که در سرمای زمستان بر پیشانی اش خودنمایی می کنند را پاک می کند و می گوید: می بینید در سرما هم آنقدر استرس داریم که شرشر عرق می ریزیم، نمی دانم تقدیر ما چرا این گونه است انگار ما در این کشور سهمی نداریم.

جاده های غیراستاندارد و اتوبوس های خراب

رضا دستی بر موهای جوگندمی اش می کشد و با حالتی حق به جانب می گوید: بله درست است هر کاری سختی های خودش را دارد و سختی در همه ی مشاغل است اما اینکه در سرما و گرما مسئولیت تعداد زیادی مسافر را بر دوش بکشی و به جاده بزنی در باران و برف و…کار هر کسی نیست.

او تاکید می کند: جاده ها هم استاندارد نیستند و اتوبوس ها هم هر روز یک جایشان خراب است و هر روز باید مراقب باشی و هی به تعمیرگاه سربزنی حالا این هایی که می شنوید به کنار بی خوابی های شبانه هم امان آدم را می برد.

او با اشاره به اینکه رانندگان اتوبوس باید دوری از خانواده نیز تحمل کنند، گفت: ماشاالله مسافرها هم هر کدامشان یک ساز می زنند و نمی دانی به کدامش برقصی یکی سرمایی است، یکی هم گرمایی یکی عجله دارد یکی هم می گوید تند نرو. متاسفانه اکثرا هم آداب سفر را نمی دانند و بعضی هایشان هم در مسیر باعث ایجاد یک سری مشکلات می شوند که متاسفانه تعدادی از این اتفاقات منجر به بروز حادثه در جاده می شوند که جان بقیه را نیز به خطر می اندازند. 

پس برای راننده اتوبوس بودن باید کفش آهنین پوشید و اعصاب پولادین داشته باشی وگرنه یک سال نشده گرد پیری مهمان چهره ات است.

اتحادیه ها فقط بیانیه صادر می کنند

این راننده در ادامه می گوید: مشکلاتمان زیاد است اما کسی نیست پیگیری کند کاش درب این اتحادیه ها را می بستند تا خیال همه را حل می شد. هر روز یک بازی سرمان در می آورند یک روز گرانی بنزین یک روز لاستیک و روغن و قطعات و کسی نیست که داد ما را بستاند دوستان فقط گاهی زحمت می کشند و بیانیه ای صادر می کنند خب این بیانیه ها تاکنون به چه درد ما خورده؟

او تصریح کرد: دادن خدمات به راننده ها هم در بین شهرها قوز بالا قوز مشکلات ماست.

رضا به سمت اتوبوسش می رود و فلاسک چایی اش را برمی دارد و می گوید: هزینه لاستیک حداقل ۳۰ درصد زیاد شده اما درآمد ما چه تغییری کرده است؟ هیچ تناسبی بین هزینه ها و درآمدمان نیست تعداد سرویس های مان هم در هفته به لطف کرونا کم شده و این یعنی سقوط یک دفعه ای درآمد رانندگان. دخل و خرج مان با هم همخوانی ندارد دیوانه شده ایم دیگر.

مکثی می کند و سیگاری آتش می زند و دودش را به ریه اش می فرستد؛ برمی گردد نگاهم می کند و این بار پک محکم تری به سیگارش می زند و می گوید: یک دختر همسن شما دارم و یک دخترم هم دانشجو است باید برای یکی شان جهیزیه تهیه کنم و برای آن یکی هم هزینه دانشگاه و…البته دخترهایم می بینند که پول ندارم درک می کنند و خودشان سعی می کنند خرج شان را در بیاورند اما دلم نمی خواهد سختی هایشان را ببینم. 

بیچاره همسرم هم در زندگی من خودش را حیف کرد و به چیزهایی که دوست دارد می داند نمی تواند برسد و سکوت می کند همین که خانواده ام درک می کنند شرایط را برایم نعمت بزرگی است اما در مقابلشان شرمسارم.

سختی کار نداریم تسهیلات هم نگرفتیم

او یادآور شد: در زمان شیوع کرونا مجبور شدیم تعداد کمی مسافر را حمل و نقل کنیم و همین هم خسارت زیادی به ما زد. سختی کار هم شامل حال ما نمی شود و این هم درد بزرگی است.

این راننده قدیمی اتوبوس بین شهری تصریح کرد: حالا هم به عید نوروز نزدیک می شویم و باز میزان سفرهای ما کمتر می شود چون مردم برای مسافرت برنامه ریزی می کنند و اکثرا با اتوبوس به سفر نمی روند. امیکرون هم که قطعا زهرش را به ما خواهد ریخت.

او اضافه کرد: بسیاری از مالکان اتوبوس ها هم دیگر تحمل شرایط را ندارند و کمرشان شکسته، بعضی ها با گرفتن وام، فروش ملک و… اقدام به خرید اتوبوس های شیک کردند و حالا در پرداخت قسط های خود گیر کرده اند و راهی به جز فروش اتوبوس های خود ندارند.

او خاطرنشان کرد: خیلی ها بیکارشده اند و دنبال کار می گردند اما بسیاری شان عمرشان را در این مسیر تلف کرده اند و الان کاری ندارند و نمی دانند باید چه کنند.

رضا در آخر گفت: اگر هم بخواهیم وام بگیریم باید اول یک کفش آهنی برای خودمان تدارک ببینیم بسیاری از راننده ها هنوز موفق نشده اند از تسهیلات کرونایی بهره مند شوند و کاش دولتمردان به ما هم گوشه چشمی می انداختند.