کرمانیها بعد از کهگیلویه و بویراحمد، کمترین هزینه را برای مسکن پرداختند. سهم کمتر از ۲۰ درصدی مسکن در سبد هزینه خانوار کرمانی
بررسیهای مرکز آمار نشان میدهد که بیشترین میزان هزینه بابت مسکن در سال گذشته در مقایسه با کل هزینههای خانوار شهری به تهرانیها با ۵۵.۸ درصد اختصاص دارد. کمترین هزینه نیز برای کهگیلویه و بویراحمد با ۱۸.۵ درصد و بعد از آن کرمان با ۱۹.۳ درصد قرار دارد.
استانهای تهران، فارس و البرز بالای خط متوسط مسکن قرار دارند. ارزانترین مسکن هم در کهگیلویه و بویراحمد پیدا میشود که تنها ۱۸.۵ درصد از هزینههای خانوارهای شهری را در برمیگیرد.
مسکن یکی از مهمترین موارد در سبد هزینه خانوار است. با سختتر شدن وضعیت معیشتی مردم و وجود تورمهای افسارگسیخته، هزینه مسکن و اجارهنشینی خانوارها به یکی از دغدغههای بزرگ مردم تبدیل شده است. هر ساله هزینههای مسکن روندی صعودی را در پیش میگیرد و خانوارها را وادار میکند تا از سایر هزینههای خود نظیر خوراکیها، آشامیدنیها، پوشاک و موارد ضروری مانند آموزش و بهداشت بکاهند و به گروه مسکن بی افزایند. اما سؤالی که مطرح میشود این است که میزان هزینه مسکن توسط خانوارها به چه میزان است؟ آیا این هزینهها در همه نقاط کشور به یک اندازه است؟
آمار نسبت هزینه مسکن به کل هزینههای خانوار شهری در سال ۱۴۰۲ نشاندهنده تفاوتهای چشمگیر در سهم هزینههای مسکن بین استانهای مختلف است. استان تهران با بالاترین نسبت هزینه مسکن به کل هزینهها در صدر این فهرست قرار دارد. این وضعیت به دلیل قیمتهای بالای مسکن و اجاره در تهران است که سهم قابلتوجهی از بودجه خانوارها را به خود اختصاص داده و فشار اقتصادی زیادی بر ساکنان این منطقه وارد میکند.
آمار نسبت هزینه مسکن به کل هزینههای خانوار شهری نشان میدهد که استانهای فارس و البرز نیز پس از تهران در رتبههای بعدی قرار دارند که نشاندهنده وضعیت مشابه این مناطق در هزینههای بالای مسکن است. این امر میتواند به دلیل نزدیکی این استانها به تهران، توسعه شهری سریع، و افزایش تقاضا برای مسکن باشد. استانهای اصفهان، آذربایجان غربی و خراسان رضوی نیز با نسبت بالای هزینه مسکن مواجه هستند که نشاندهنده افزایش هزینههای مسکن در شهرهای بزرگ و پرجمعیت است.
آمار نسبت هزینه مسکن به کل هزینههای خانوار شهری نشان میدهد که در مقابل، استانهایی مانند کهگیلویه و بویراحمد، لرستان، و بوشهر نسبت کمتری از هزینههای خانوار را به مسکن اختصاص دادهاند. این نسبت پایینتر ممکن است ناشی از هزینههای کمتر مسکن، توسعهنیافتگی نسبی یا کاهش تقاضا برای مسکن در این استانها باشد.
بهطورکلی، آمار نسبت هزینه مسکن به کل هزینههای خانوار شهری، تفاوتهای چشمگیری در هزینههای مسکن میان استانهای مختلف را نشان میدهد که به عوامل متعددی از جمله قیمت مسکن، نرخ اجاره، سطح تقاضا، و وضعیت اقتصادی هر منطقه بستگی دارد. این تفاوتها نشاندهنده لزوم توجه به سیاستهای حمایتی و برنامهریزی دقیق برای بهبود دسترسی به مسکن در مناطق با هزینههای بالا است.