حمید حمید زاده فیلم ساز و شاعر: بزرگ ترین مشکل ما عدم همکاری نهادهای فرهنگی است

حمید حمید زاده فیلم ساز و شاعر:
بزرگ ترین مشکل ما
عدم همکاری نهادهای فرهنگی است

حمید حمید زاده فیلم ساز و شاعر متولد 1359 جیرفت مدیر مسئول موسسه فرهنگی و هنری «گدروزیای بدون مرز» ، تاکنون 14 فیلم مستند و داستانی ساخته است. و در جشنواره های متعددی از جمله مقام اول اولین دوره جشنواره ی فیلم نامه نویسی حوزه هنری با فیلم نامه «در بیابان های تشنه»، مقام سوم کارگردانی کشور در جشنواره «وقف، چشمه همیشه جاری» در بخش مستند با مستند کوتاه «بچه های دیلمقانی» و… حائز رتبه برتر گردیده است او برگزیده ی چندین دوره جشنواره ی شعر رضوی و دانشجویی نیز است روز 29 آبان ماه سال جاری مستند «سیرکان به روایت چهار سنگ» به کارگردانی او در رابطه با معرفی شهر سیرجان در پردیس دانشگاه آزاد اسلامی سیرجان اکران شد به همین بهانه با او گفتگویی انجام داده ام که می خوانید.
– تا آنجا که من می دانم سال های متمادی شعر کار می کردید و به این عنوان شناخته می شدید چه شد و از کی فیلم نامه نویسی و ساخت فیلم را شروع کردید ؟
شاملو می گوید: شعر در من عقده فرو خورده ی موسیقی بود برای من هم شعر عقده ی فرو خورده ی سینما بود به دلیل شرایط و موقعیتی که در آن زندگی می کردیم به سینما آن طور که باید و شاید دسترسی نداشتم با آمدن به کرمان از سال 1386 و آشنایی با انجمن سینمای جوان در آزمون ورودی این انجمن با رتبه دوم پذیرفته شدم و پس از طی مراحل مهارتی انجمن به واقع از آنجا کار فیلم سازی من شروع شد ولی قبل از آن هم من فیلم نامه هایی را نوشته بودم از سالهای 84 تا 86 هم، با تلویزیون و رادیو کرمان در مقام نویسنده و گزارشگر همکاری کردم.
– تاکنون چه فیلم هایی را کارگردانی کرده ای؟
اولین فیلم من مستند کوتاهی بود به نام «زیارت امیر» که زندگی نامه ی مادربزرگم بود آن روزها تنها امکاناتی که در اختیار داشتم یک حلقه فیلم و یک دوربین دی وی کم اجاره ای بود و این فیلم یک روزه ساخته شد و در انجمن سینمای جوان تدوین و در جشنواره ای هم مقام چهارم را به دست آورد. بعد از آن «بچه های دیلمقانی» ساختم ؛مستندی درباره ی پرورشگاه کودکان و ایتام بود که مقام اول استانی و کارگردانی سوم کشوری را بدست آورد و در ادامه فیلم های «تابستان نشاط انگیز» ، «ده بالای رمشک»، « راز» و فیلم کوتاه داستانی «گزیرو» با موضوع بومی و باورهای مردم مناطق جنوب کرمان را کار کردم و پس از آن با یک وقفه ی یک ساله مستند «سیرکان به روایت چهار سنگ» را ساختم که اخیراً اکران شد.
– مستند «سیرکان به روایت چهارسنگ» را پس از تجربه های متعددی ساختید این فیلم در چه رابطه ای است و با چه کسانی همکاری داشتید؟
این مستند اولین تولید موسسه فرهنگی و هنری «گدروزیای بدون مرز» بود و اهمیت این فیلم در این است که گروه فیلم ساز سه نفر ما با حضور مجتبی شول افشار زاده از نویسندگان خوب و شاگردان استاد ناصر تقوایی و دوست عزیز و هنرمندم جناب ناصر صبحی شکل گرفت و کار به شکل تقسیم کار و تخصصی انجام شد ؛حوزه پژوهشی و نویسندگی کار را مجتبی شول بر عهده داشت. کارگردانی، تدوین و صدا گذاری را من انجام دادم. این مستند در رابطه با فرهنگ، آداب، رسوم، تاریخ و موقعیت های اقتصادی و گردشگری سیرجان که در حد بضاعت و مجال فیلم مورد بررسی قرار گرفته اند.
– چه نهادها و یا اشخاصی در ساخت این فیلم با شما همکاری کردند؟
تنها حامی ما شهرداری سیرجان بود که با اندک هزینه ای این فیلم را حمایت کرد بخش اعظمی از هزینه ها توسط مؤسسه ی «گدروزیا» و هزینه های شخصی گروه ما تامین شد. دانشگاه آزاد سیرجان، میزبان اکران و مراسم نقد این فیلم بود و بسیاری از نشریات و خبرگزاریها از جمله نشریه «سخن تازه» ، روزنامه «پیام ما» خبرگزاری مهر و… پوشش خبری کار را انجام دادند که در همین جا از همه ی آنها تشکر می کنم.
– ساخت این فیلم بیش از یک سال طول کشید چرا برای یک فیلم مستند این همه وقت گذاشتید؟
این یک سال شامل مرحله پژوهش تا اکران فیلم می شود اما بیشترین زمان صرف تدوین و صداگذاری کار شد و این بدان علت بود که با طیف عظیمی از مخاطبانی روبرو بودم که جمعیت کامل یک شهرستان را تشکیل می دادند و این امر باعث شد تا با وسواس تمام و نهایت دقت این کار شکل بگیرد.
– موسسه فرهنگی و هنری «گدروزیای بدون مرز» سال گذشته به مدیر مسئول شما آغاز به کار کرد در این موسسه چه کارهایی انجام می دهید؟
موسسه ما یک موسسه ی چند منظوره محسوب می شود که در واقع معتبرترین مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای بخش خصوصی محسوب می شود. اساسنامه ی ما اساسنامه ای تقریباً کامل است که اکثریت کارهای فرهنگی و هنری را پوشش می دهد از جمله ساخت انواع فیلم ها، ورود به شبکه سینمای خانگی (پخش و توزیع و…)، برگزاری دوره های آموزشی فیلم سازی، بازیگری، عکاسی و انواع دوره های مهارتهای هنری دیگر، برگزاری جنشواره ها، سمینارهای فرهنگی و هنری، تدوین و مجموعه های مستند درباره مسائل فرهنگی هنری و تاریخی ایران و سایر کشورها.
– شما در زمینه های متعدد فرهنگی و هنری مثل تئاتر، روزنامه نگاری، شعر، عکاسی کارهایی انجام داده اید و تجربیاتی دارید آیا بهتر نبود در دنیای تخصص محور امروز یک کار هنری انحام می دادید؟
«تئاتر» تخصص من نیست ولی همیشه دوست داشتم این هنر را تجربه کنم و تئاتری با موضوع «کودکان کار» کارگردانی و اجرا کرده ام ؛در روزنامه نگاری هم از طراحی و صفحه آرای گرفته تا نوشتن یادداشت ، گزارش و تنظیم خبر در زمینه های فرهنگی، هنری و اجتماعی فعالیت داشته ام.
شعر کار هنری اولیه ام بوده است من از سال 79 شعر آزاد و غزل کار می کنم و دو دوره عضو هیأت مدیره انجمن شعر سبزواران بودم ؛یکی از غزل هایم به نام «هرچند که پس لرزه ی پاییز قرار است» در مجموعه ای که گزیده پانصد غزل شعر فارسی از رودکی تا کنون که به کوشش اکبر اکسیر و محمد حاجی زاده منتشر شده به چاپ رسیده است.
– اگر حرف خاصی دارید بفرمایید؟
در موسسه فرهنگی و هنری «گدروزیا» ما در دو بخش برنامه های فرهنگی و هنری داریم یک بخش مربوط به کرمان و داخل کشور است که در این زمینه از جمله طرح جایزه بزرگ سینمایی «روح انگیز» که برگرفته از نام روح انگیز سامی نژاد اولین بازیگر زن سینمای ناطق ایران در فیلم «دختر لر» است و تشکیل گروه هنرمندان جنوب شرق ایران شامل سه استان «کرمان، سیستان و بلوچستان و هرمزگان» که قصد داریم، با تعامل و همکاری هنرمندان مذکور برنامه های را به اجرا درآوریم از جمله طرح «هفته فرهنگی بلوچ» که تنظیم تفاهم نامه آن بین دو مدیر کل فرهنگ و ارشاد کرمان و سیستان و بلوچستان در حال انجام بود که با جابجایی مدیران این دو اداره کل مدتی به تعویق افتاد و دوباره در حال احیا و پیگیری آن هستیم موسسه ی ما با یک سری از انجمن ها و نهادهای فرهنگی- هنری بین المللی در حال مذاکره است تا بتوانیم برنامه های فرهنگی در سطح منطقه و جهان برگزار کنیم متأسفانه بزرگ ترین مشکل ما، عدم همکاری نهادهای فرهنگی است.