وقتی آب به دلفارد نمی‌رسد؛ اینجا مردم میان وعده تا عمل گرفتار مانده‌اند

دهستان دلفارد از توابع شهرستان جیرفت، با وجود برخورداری از ظرفیت‌های کشاورزی و گردشگری سالهاست که از ابتدایی‌ترین نیازهای انسانی یعنی دسترسی به آب آشامیدنی سالم محروم است. بحران تأمین آب آشامیدنی در روستاهای این منطقه دیگر بحران نام ندارد و عادی شده است. در این میان، روستاهای «مرغزارک» و «سگیدن» نمونه‌ای از این محرومیت‌اند. در این دو روستا مردم با وجود داشتن امتیاز رسمی آب، هنوز از دسترسی به آب سالم محروم‌اند و زندگی روزمره مردم با دشواری‌های فراوانی همراه است. طوری که دبه‌هابی آب همراه همیشگی‌شان شده است.
*روایت مردم؛ از خودیاری تا فراموشی
اهالی این روستاها می‌گویند حدود ۲ دهه قبل مردم دلفارد با هزینه شخصی و امید رهایی از این مشکل وبرای تمام شدن سختی به دوش کشیدن دبه‌های سنگین از چشمه آبی کهفاصله دارد و آب آن مناسب آشامیدن نیست، با هزینه شخصی اقدام به حفر کانال انتقال آب کردند. آن زمان، با همکاری اداره آب و فاضلاب، امتیاز رسمی آب به مردم واگذار شد و چند سالی از نعمت آب آشامیدنی سالم بهره‌مند بودند.
اما با احداث جاده روستایی، مسیر کانال انتقال آب تخریب شد و از آن زمان تاکنون، یعنی بیش از پنج سال، جریان آب به منازل مردم قطع شده است. پیگیری‌های مکرر، مکاتبات رسمی و حتی حضور مسئولان ارشد شهرستان و استان تاکنون نتیجه‌ای در پی نداشته است.
یکی از ساکنان با گلایه می‌گوید: «آیا انصاف است که بعد از یک روز کار سخت در باغ و مزرعه، حتی آبی برای نوشیدن نداشته باشیم؟ چرا کسی به فریاد ما نمی‌رسد؟»
او ادامه می‌دهد: «وقتی خودشان مسیر کانال را اشتباه حفر کرده‌اند، چرا ما باید تاوان بدهیم؟ تا کی این بی‌توجهی ادامه خواهد داشت؟»
یک نفر دیگر از اهالی روستا به چند سال قبل اشاره می کند که با زحمت آب را به روستا آوردیم و حالا کانال را خراب کردند وحالا کسی پاسخگو نیست، وعده زیادند و عمل هیچ!
*پروژه‌ای که در همان آغاز متوقف شد
به گفته اهالی، سال گذشته با حضور فرماندار، نماینده مجلس و رئیس اداره آب و فاضلاب شهرستان، وعده‌هایی برای رفع مشکل داده شد. حتی کارشناسان فنی اقدام به نقشه‌برداری و آغاز حفر کانال جدید کردند، اما با گذشت بیش از پنج ماه از تخلیه لوله‌ها، پروژه ناتمام مانده و بنا بر اعلام مسئولان، مسیر حفر کانال به‌اشتباه تعیین شده است. این پروژه آغاز نشده متوقف شد.
*نبودآب خطر یبیخ گوش سلامتی
یکی از ساکنان روستا با دستان پینه بسته می‌گوید: خودشان مسیر لوله را اشتباه حفر کردند. چرا ما باید تاوان بدهیم؟ هر بار از نبود بودجه و اعتبار میگویند یا وعده اصلاح را طرح می‌دهند.
پیرمرد دیگری از اهالی با نگرانی می‌گوید: ما ناچاریم برای نوشیدن، آب را از جیرفت بیاوریم. آب چشمه‌های محلی به‌دلیل املاح زیاد، موجب بیماری‌های کلیوی و گوارشی شده و چند نفر از اهالی هم بر اثر بیماری‌های مرتبط با آب ناسالم جان خود را از دست داده‌اند.
در حالی که دسترسی به آب آشامیدنی سالم یکی از ابتدایی‌ترین حقوق شهروندی است. اما ساکنان منطقه دلفارد برای تامین روزنامه آب آشامیدنی و مورد نیاز خود که تنها حدود ۲۰ لیتر برای هر خانواده است باید مسیر طولانی تا جیرفت را طی کنند،
آنها نامشان فقط بر روی سندهای کاغذی و قبوض به عنوان مشترک آب ثبت شده است و لوله‌های آبرسانی روستا سالهاست که رنگ آب به‌خود ندیده اند و خشک ماندند.
*پاسخگویی مسئولان یا تکرار وعده‌های تکراری؟
ساکنان دلفارد از مدیران ارشد شهرستان جیرفت و مسئولان آب و فاضلاب می‌خواهند شفاف عمل کنند. آنها مشکل را از بی توجهی و پشت گوش انداختن مسئولان می دانند که آبرسانی به این روستا فقط در لیست دستاوردهای مسئولان جابجا می‌شود و وعده و قول آنها به سرانجام نمی‌رسد.
*صدایی که‌باید شنیده شود
بحران آب در دلفارد نشان از شکاف میان تصمیمات و واقعیت زندگی مردم دارد.ساکنان این منطقه تقاضای ویژه و فراتر از حق طبیعی خود ندارند بلکه به دنبال مطالبه طبیعی‌ترین حق خود هستند. همانطور که یکی از اهالی می‌گوید: ما فقط آب می‌خواهیم، نه بیشتر، نه کمتر.