زنگ خطر خشکشدن قناتها به صدا در آمده است
نشست هماندیشی قنوات در منطقه هماشهر سیرجان برگزار و عنوان شد: ۵۵۰ رشته قنات در شهرستان سیرجان وجود دارد که در حال حاضر بهدلیل بی توجهی و خشکسالیها فقط ۳۷۰ رشته قنات جاری هستند و مردم در کشاورزی و آشامیدن از آنان استفاده میکنند. محمد برشان مدیر مرکز قنات استان کرمان در نشست هماندیشی قنوات شهرستان اظهارکرد:استان کرمان با یکهزار و ۹۳۵ رشته قنات دارای رتبه هفتم است و شهرستان سیرجان نیز در این استان رتبه اول تعداد قنوات را دارد. او افزود:ثبت ملی قنوات قهستان مورد تاکید بوده و دبیرخانه ثبت ملی قنات در سیرجان مورد نیاز است و قنات تلاقی بزرگ انسان و تمدن است که باید دستبهدست هم دهیم تا قنوات نجات پیدا کند.
۵۰ درصد قناتهای پاریز خشکیدند
برشان با اشاره به ظرفیت و فرصت بسیار مناسب قناتها برای گردشگری استان کرمان و منطقه افزود:تعداد زیادی از قناتهای ما پتانسیل جذب گردشگر را دارند و باید کمیته علمی و راهبرد مشخصی برای گردشگری این اماکن تشکیل شود و در این زمینه برنامهریزی و اقدام صورت گیرد.
رضا عرفانی بخشدار پاریز هم عنوان کرد: ۱۵۰ رشته قنات در بخش پاریز است که ۵۰درصد این قناتها خشکیده است و امروز منطقه قهستان که مظهر قنوات شهرستان سیرجان بوده حتی آب شرب مورد نیاز مردم این منطقه از طریق قنوات دچار مشکل شده است و باید برای احیاء و رفع مشکل این قنوات چارهاندیشی کرد.
او خاطرنشان کرد: در این منطقه قناتهایی است که چاههای آنان تا عمق بیش از ۱۰۰ متری زیر زمین است، اما به علت ریزش و خشکسالیها و حتی عملیات معدنکاری در خیلی از مناطق خشکیدهاند و امروز جوانان و مردم این منطقه خودشان دست بهکار شدند تا قنوات را احیاء کنند که در این زمینه هم نیازمند بودجه و تخصیص اعتبار لازم از طریق بخش دولتی هستیم.
بیتوجهی بیش از کاهش بارندگی به قنوات آسیب زده است
علیمحمد حکیمیپورکارشناس قنوات درسیرجان ابراز کرد: بیتوجهی به قناتها و احیا و لایروبی نکردن آنها بیش از کاهش بارندگی بر تنش آبی در قناتها تاثیر گذاشت و از آن مهمتر چاههایی است که در دهههای گذشته به شکل بی رویه منابع آب شهرستان را از بین برد و باید باور کرد که این رویه منابع ذخایر آب ر در معرض مرگ تدریجی قرار داده است.
او افزود:چندین سال است زنگ خطر قناتها در منطقه قهستان و شهرستان سیرجان به صدا درآمده و امروز شاهد خشکشدن آنها یکی پس از دیگری هستیم،حال آنکه قناتها بخشی از مهمترین فرهنگ کشاورزی هستند و از آنان بهعنوان میراث جاودانه کشاورزان یاد میشود که هر کدام از آنها توسط نسلهای متمادی ساختهشده و امروز به دست ما رسیدهاست تا نگهداریشان کنیم.