اتحادیه فرش در انار منحل شد و زیر نظر اتحادیه خیاطان و آرایشگران رفت. کم‌آبی کارگران پسته را پای دار قالی نشاند

اتحادیه فرش در انار منحل شد و زیر نظر اتحادیه خیاطان و آرایشگران رفت. کم‌آبی کارگران پسته را پای دار قالی نشاند
گزارش| مرضیه قاضی‌زاده
رئیس پیشین اتحادیه فرش دستباف انار: به من گفتند پروانه آرایشگری می‌دهند که خودم هم عضو اتحادیه باشم.
۴ هزار نفر از جمعیت ۳۷ هزارنفری انار بافنده هستند. برخلاف بافندگان کشکوییه و نوق که قالی یزدی می‌بافند، اینجا هنوز قالی کرمانی حرف اول را می‌زند، از هر ۱۰ نفر یک نفر فرش کرمان می‌بافد. بی‌آبی بافندگان را دوباره به‌پای دار قالی برگردانده و تعداد بافندگان طی ۴ سال از ۲ هزار نفر به ۴ هزار نفر رسیده؛ اما کم‌لطفی دولتی‌ها و قوانین دست‌وپای فرش این شهرستان را بسته. طبق گفته مهدی احمدی تهرانی، رئیس پیشین اتحادیه فرش دستباف انار از این ۴ هزار نفر کمتر از هزار نفر بیمه هستند و این شهرستان دیگر اتحادیه فرش ندارد و زیر نظر صنف آرایشگر و خیاط است.
برخلاف سایر نقاط کرمان، بافندگی فرش در انار سرپا است. انار ۷ تولیدکننده قوی در زمینه فرش دارد. قطب تولید پسته که بعد از بی‌آبی‌ها و کاهش عملکرد محصول پسته، پسته چینان را از باغات پسته به‌پای دار قالی برگرداند. نسبت به ۴ سال قبل آمار بافندگان از ۲ هزار و ۳۰۰ نفر به بیش از ۴ هزار نفر رسیدند. فقط هزار و ۳۰۰ نفر از این بافندگان زیر نظر شرکت‌تعاونی فرش گل‌آذین انار است. مهدی احمدی تهرانی، مدیرعامل این اتحادیه و فردی که تولیدکننده برتر استان در سال ۹۶ و رئیس پیشین اتحادیه فرش دستباف بوده معتقد است دولت سنگ راه تولیدکننده شده .
هنوز سه‌چهارم بافندگان این شهرستان بیمه نیستند. طبق توضیحات احمدی تهرانی، ۲۷۳ نفر از بافندگان بیمه تأمین اجتماعی هستند و ۷۰۰ نفر هم بیمه روستایی و عشایری شدند. فقط بحث بیمه نیست با دستورالعمل‌های جدید عملاً اتحادیه فرش دستباف در این شهرستان و همایش‌های سالانه‌ای هم که برای بافندگان بومی برگزار می‌شده، کنسل شده است.
طبق گفته احمدی تهرانی با قانون جدید باید ۵۰ پروانه کسب داشت تا بتوان یک اتحادیه تشکیل داد که این قانون در شهرستانی که کلاً ۷ تولیدکننده فرش دارد، خنده‌دار است. اتاق اصناف این شهرستان طبق گفته رئیس پیشین اتحادیه فرش دستباف تصمیم گرفته که تولیدکنندگان فرش را کنسل کردند: «اتحادیه ما زیر نظر صنف آرایشگران و خیاطان است و اکنون آرایشگران برای ما در شهرستان تصمیم می‌گیرند.» اما سنخیت فرش با آرایشگری چیست و دلیل قرارگرفتن فرش در این رشته چه بوده؟ این سؤالی است که احمدی تهرانی پاسخ را این‌گونه می‌دهد: «رئیس اتاق اصناف ما گفته است؛ چون بافنده‌ها بیشتر زن هستند و تعداد زنان در سطح آرایشگری بیشتر است، فرش هم برود زیر نظر اتحادیه آرایشگران و بعد هم فرماندار موافقت کرده است. به من هم گفتند پروانه آرایشگری می‌دهند که خودم هم عضو اتحادیه باشم و کارهای فرش را انجام دهم.»
برخلاف صحبت‌های رافع، رئیس مرکز ملی فرش ایران که پیش‌تر در کارگروه فرش دستباف از مشارکت‌نکردن کرمانی‌ها در برنامه‌ها و ارتباط کمرنگ با این سازمان گفته بود، این تولیدکننده که حدود ۱۱ کارگاه فرش دارد و هزا رو ۳۰۰ بافنده مجموع پرداختی ماهانه‌اش به بیش از ۲ میلیارد تومان می‌رسد، می‌گوید تمام وعده‌های دولتی داده شده کذب است: «کل فرش را نابود کردند، تمام تصمیمات جلسه‌ای گرفته می‌شود و من در این ۲۴ سالی که فعالیت دارم یک جلسه‌ای در حوزه فرش ندیدم که یک خروجی داشته باشد.» رافع در کارگروه فرش گفته بود که علی‌رغم اینکه ۱۰ هزار شناسه فرش صادرشده است، یک کرمانی برای این موضوع اقدام نکرده و شناسه نگرفته است. احمدی تهرانی اما از روندی می‌گوید که عملاً مانع شناسه گرفتن فرش‌های کرمانی است: «یکسان است که کارهای شناسه‌دار کردن فرش آغاز شده و من هم مراجعه کرده‌ام؛ اما این‌قدر سخت می‌گیرند که فقط خودشان بتوانند پیش روند. کسانی می‌توانند شناسه بگیرند که در دستگاه مرکز ملی فرش هستند. این درد من تولیدکننده است و پیگیری این مسائل به‌قدری زمان می‌برد که ما از کار تولید باز می‌مانیم.»