چرا سهم بانوان در بازار کار به قبل‌از کرونا بازنگشت؟ معمای اشتغال زنان

چرا سهم بانوان در بازار کار به قبل‌از کرونا بازنگشت؟ معمای اشتغال زنان
گزارش|دنیای اقتصاد
با وجود بهبود وضعیت اشتغال پس از کرونا، نسبت اشتغال زنان هنوز به دوران پیش از همه‌گیری نرسیده است. بررسی‌ آمارهای رسمی نشان می‌دهد در حال حاضر نسبت اشتغال زنان معادل ۱۲.۴درصد است که نسبت به پیش از همه‌گیری کاهش ۲.۱واحد درصدی را تجربه کرده است.
چند عامل در این روند نقش ایفا کردند. تا پیش‌از آغاز پاندمی کرونا، تعداد قابل توجهی از زنان در بنگاه‌هایی با جمعیت کمتر از ۱۰نفر فعالیت داشتند که در زمان کرونا تعطیل شدند. پس از پایان پاندمی نیز هزینه‌های بالای راه‌اندازی مجدد این بنگاه‌ها موجب شد تا زنان نتوانند دوباره وارد بازار کار شوند. همچنین این امکان وجود دارد که به‌دلیل عدم تناسب حقوق و هزینه‌فرصت نگهداری از فرزند، برخی از زنان از حضور در بازار کار انصراف داده باشند. از سوی دیگر، این احتمال وجود دارد که برخی از زنان با وجود داشتن کار در بخش غیررسمی، از اظهارنظر در آمارگیری‌های جدید خودداری کرده باشند. به هر روی، آمار رسمی از افول اشتغال زنان نسبت به دوره پیش از کرونا حکایت دارد.
نگاهی به آمارهای مربوط به بازار کار نشان می‌دهد که با وجود عبور از پاندمی کرونا، تعداد قابل توجهی از زنان از پیوستن مجدد به این بازار جا مانده‌اند. برای مثال نسبت اشتغال زنان که در پاییز سال۱۳۹۸ معادل ۱۴.۵درصد بوده در پاییز سال جاری به ۱۲.۴درصد رسیده و نتوانسته است خود را به دوران پیش از کرونا برساند. بنابراین این پرسش به‌ وجود می‌آید که چرا زنان به بازار کار بازنگشتند؟ کارشناسان معتقدند که دلایل مختلفی برای کاهش مشارکت و نسبت اشتغال زنان وجود دارد.
در دوران شیوع کرونا به دلایلی مانند تعطیل شدن مدارس و مهدکودک‌ها، بسیاری از زنان خانه‌نشین شدند؛ با این حال پس از واکسیناسیون سراسری و حاکم شدن شرایط عادی در کشور، بخشی از این زنان دیگر شاغل نشدند. از سوی دیگر در سال‌های گذشته تورم مزمن و عدم تناسب افزایش دستمزدها و تورم موجب شده است تا قدرت اقتصادی مردم ایران کاهش یابد. بنابراین برخی از افراد معتقدند که اشتغال در بازار رسمی کار نمی‌تواند پاسخ‌گوی مخارج زندگی باشد. بنابراین ترجیح می‌دهند که به‌صورت مستقل و در بازار غیررسمی کار کنند.
از سوی دیگر افزایش هزینه خدماتی مانند مهدکودک‌ها موجب شده است برخی توانایی پرداخت هزینه این خدمات را نداشته باشند و خود از فرزندانشان نگهداری کنند. یکی دیگر از پاسخ‌های پرسش مذکور آن است که تعداد قابل توجهی از زنان تا پیش از کرونا در کسب‌های خانگی اشتغال داشتند. این درحالی است که کرونا به برخی از این مشاغل آسیب‌های غیرقابل جبرانی وارد کرد و افزایش هزینه‌های راه‌اندازی مشاغلی از این دست برای بانوان، برپایی مجددا برخی از آنها عملا غیر ممکن کرد و موجب خانه‌نشینی آنها شد.
*تصویر آماری اشتغال زنان
نسبت اشتغال یکی از پارامترهای سنجش وضعیت بازار کار است. این نسبت از تقسیم جمعیت شاغل به کل جمعیت افرادی که سن در اشتغال هستند یا به عبارتی ۱۵سال یا بیش از آن سن دارند، به دست می‌آید. در پاییز سال جاری، این نسبت در کل کشور معادل ۳۸.۳درصد بوده است. این در حالی است که نسبت اشتغال زنان در این فصل تنها ۱۲.۴درصد بوده است. به عبارت دیگر تنها ۱۲.۴درصد از زنانی که در سن کار هستند، شغل‌ دارند. نگاهی به آمارهای پیش از شیوع ویروس کرونا نشان می‌دهد که نسبت اشتغال زنان در پاییز ۱۳۹۸، معادل ۱۴.۵درصد بوده است. همزمان با آغاز شیوع ویروس کرونا، نسبت اشتغال زنان به ۱۲.۷درصد رسید. این در حالی است که در همین بازه زمانی نسبت اشتغال مردان با شوک کمتری مواجه شده و از ۷۱درصد در پاییز سال۱۳۹۸به ۶۹.۴درصد در زمستان همان سال کاهش یافت. می‌توان گفت که در حال حاضر نسبت اشتغال زنان حتی کمتر زمستان۱۳۹۸ است. طبیعتا این مساله درباره نرخ مشارکت اقتصادی زنان نیز صادق است.
در حال حاضر می‌توان گفت که نرخ مشارکت اقتصادی زنان به‌صورت قابل توجهی پایین است. بر اساس آخرین آمار منتشرشده بازار کار که مربوط به پاییز سال جاری است، نرخ مشارکت اقتصادی زنان معادل ۱۴.۴درصد بوده است. این در حالی است که نرخ مشارکت اقتصادی زنان در بهار سال۱۳۹۸ معادل ۱۷.۶درصد بوده است. به عبارت دیگر بخشی از زنانی که به‌دلیل شیوع ویروس کرونا از بازار کار خارج شدند، همچنان به بازار کار بازنگشتند. این مساله به خوبی خود را در جمعیت زنان شاغل و مقایسه آن با جمعیت مردان شاغل نشان می‌دهد. در بهار سال۱۳۹۸ نسبت جمعیت زنان شاغل به جمعیت مردان شاغل ۲۲درصد بوده است. با شیوع ویروس کرونا این نسبت کاهش یافته و در نهایت در پاییز سال۱۴۰۰ به ۱۷درصد رسیده است. در پاییز سال جاری نیز نسبت مذکور معادل ۱۹درصد بوده است. برخی از کارشناسان اقتصادی معتقدند که در بازار کار ایران همچنان تبعیض‌های جنسیتی وجود دارد و این پایین بودن نسبت یکی از ادله این ادعا است.
*هزینه بالای ایجاد شغل
برخی از کارشناسان معتقدند که یکی از دلایل این مساله آن است که بسیاری از زنان به کسب‌وکارهای خرد و خانگی اشتغال داشته و شیوع ویروس کرونا، به این مشاغل آسیب‌ وارد کرده است. احتمال آن وجود دارد که بسیاری از این افراد با توجه به وجود تورم در سال‌های گذشته نتوانسته‌اند با هزینه‌ای مجدد، کسب‌وکار خود را راه‌اندازی کنند.
در واقع گفته می‌شود که هزینه ایجاد شغل برای زنان بالا است. برای مثال تعداد قابل توجه از زنان به کسب‌وکارهای خانگی اشتغال دارند. نکته قابل توجه آن است که در چنین مشاغلی معمولا هزینه‌های راه‌اندازی و اداره کسب‌وکار بر عهده‌ یک فرد یا مجموعه کوچک است. بنابراین شوکی مانند کرونا می‌تواند تاثیرات جبران ناپذیری بر این مشاغل بگذارد. با توجه به این مساله می‌توان نتیجه گرفت که برخی از صاحبان کسب‌وکارهای این‌چنینی در جریان کرونا متضررشده و با توجه به تورم موجود در کشور و همچنین هزینه بالای ایجاد شغل نتوانسته‌اند اقدام به راه‌اندازی کسب‌وکار خود کنند.