داده‌های سهم شاغلان کل کشور با ۴۹ ساعت کار معمول و بیش‌تر در فصل تابستان ۱۴۰۳ . امنیت شغلی پایین‌تر؛ علت ساعات کاری کمتر

داده‌های سهم شاغلان کل کشور با ۴۹ ساعت کار معمول و بیش‌تر در فصل تابستان ۱۴۰۳ . امنیت شغلی پایین‌تر؛ علت ساعات کاری کمتر
در تابستان امسال ساعت کاری معمول حدود ۱۰ میلیون نفر از شاغلین کشور حداقل ۴۹ ساعت در هفته بوده که بیشتر از حد استاندارد است. بیشتر این افراد در استان‌ البرز و تهران و استان‌هایی در شمال کشور قرار دارند. سیستان و بلوچستان، خراسان جنوبی، هرمزگان، اصفهان، یزد و کرمان اما سهم شاغلان با بیشتر از ۴۹ ساعت کار بسیار کم است.
بیش از حد استاندارد کار کردن می‌تواند تنها بعد از ساعات کاری بالا باشد. تعبیر دیگری که می‌توان از این موضوع داشت، بحث امنیت شغلی است. اگر مقدار ساعت کاری در یک استان بالا باشد، می‌تواند نشانگر قراردادهای کاری طولانی‌مدت‌تر باشد که ممکن است حاکی از امنیت شغلی بالاتر باشد.
شاغلین کدام استان در تابستان امسال بیشتر کار کرده‌اند؟
به گزارش اکوایران، در تابستان امسال بیش از ۲۵ میلیون نفر شاغل بوده‌اند. ساعت کاری حدود ۴۰ درصد از این جمعیت حداقل ۴۹ ساعت در هفته بوده که به گزارش مرکز آمار بیشتر از حد استاندارد است. استان البرز با حدود ۵۷ درصد بیشترین سهم شاغلان با ۴۹ ساعت کار معمول و بیشتر را در تابستان جاری داشته است. در مقابل نیز استان خراسان جنوبی بوده که تقریبا ۲۳ درصد از شاغلان آن حداقل ۴۹ ساعت در هفته کار کرده‌اند.
طبق تعریف مرکز آمار ایران، افراد ۱۵ ساله و بیشتر جمعیت حاضر در سن کار تلقی می‌شوند و وضعیت آنها در آمارهای بازار کار محاسبه می‌شود. این جمعیت به دو بخش جمعیت فعال و غیرفعال تقسیم می‌شود. جمعیت فعال مجموع افراد شاغل و بیکار است. در گزارش‌های مرکز آمار از بازار کار، جمعیت افراد شاغل از جهات مختلف سنجیده می‌شوند.
یکی از شاخص‌های متداول در بازار کار، سنجش وضعیت اشتغال بر اساس ساعات کاری است. این شاخص یکی از نماگرهای کار شایسته است. بر اساس قانون وزارت کار، مجموع ساعات کاری در طول هفته حداکثر ۴۴ ساعت است. مرکز آمار در گزارش‌های خود سهم افرادی که ساعات کاری معمول ۴۹ ساعت و بیشتر دارند را از شاغلین می‌سنجد و نشان می‌دهد چند درصد از شاغلان بیشتر از استاندارد کار می‌کنند.
بیکاری به کجا رسید؟
تازه‌ترین داده‌های مرکز آمار نشان می‌دهد که در تابستان سال جاری در مقایسه با مدت مشابه در سال قبل، نرخ بیکاری در کل کشور کاهش یافته است.
در تابستان امسال بیش از ۶۵ میلیون نفر جزء جمعیت حاضر در سن کار بودند. از این تعداد، بیش از ۲۷ میلیون نفر جمعیت فعال محسوب می‌شدند که ۲۵ میلیون و ۱۲۹ هزار و ۲۸۹ نفر شاغل بوده‌اند. به گزارش مرکز آمار، ۳۹.۴ درصد از شاغلین کشور ساعات کاری معمول ۴۹ ساعت و بیشتر در هفته دارند. به عبارت دیگر، حدود ۱۰ میلیون نفر از شاغلین کشور در فصل تابستان بیشتر از مقدار استاندارد کار می‌کردند. سهم این افراد نسبت به تابستان گذشته ۰.۴ واحد درصد کاهش یافته است.
جایگاه استان‌ها در طیف ۴۹ ساعت و بیشتر کار در هفته
به گزارش مرکز آمار، در تابستان امسال بیشترین سهم شاغلانی که ۴۹ ساعت و بیشتر در هفته کار می‌کنند، در استان البرز بوده است. ساعت کاری معمول ۵۶.۹ درصد از شاغلان این استان حداقل ۴۹ ساعت بوده است. پس از آن، استان اردبیل قرار دارد که بیش از نیمی از شاغلان در این استان بیشتر از حد استاندارد کار می‌کنند. استان همدان در رتبه سوم قرار دارد که سهم شاغلان با ۴۹ ساعت کار معمول و بیش‌تر در این استان ۵۱.۱ درصد بوده است. استان تهران با سهم ۴۶.۷ درصدی در رتبه پنجم قرار دارد.
در مقابل طیف، استان خراسان جنوبی قرار دارد که ۲۲.۶ درصد از شاغلان آن در تابستان امسال بیشتر از حد استاندارد کار کرده‌اند. به دنبال آن، استان سیستان و بلوچستان با سهم ۲۶ درصدی قرار دارد. به عبارت دیگر، در این استان تقریبا از هر ۴ شاغل یک نفر حداقل ۴۹ ساعت در هفته کار می‌کند. در رتبه سوم استان اصفهان قرار دارد که ۲۷.۴ درصد از شاغلان آن ساعت کاری معمول ۴۹ ساعت و بیشتر دارند.
بررسی‌ها نشان می‌دهد نرخ بیکاری تابستان ۱۴۰۳ در استان سیستان و بلوچستان بیشترین سطح و در استان مرکزی کمترین سطح را به خود دیده است.
سناریوهای ممکن برای ساعت کاری بالا
بیش از حد استاندارد کار کردن می‌تواند تنها بعد از ساعات کاری بالا باشد. تعبیر دیگری که می‌توان از این موضوع داشت، بحث امنیت شغلی است. اگر مقدار ساعت کاری در یک استان بالا باشد، می‌تواند نشانگر قراردادهای کاری طولانی‌مدت‌تر باشد که ممکن است حاکی از امنیت شغلی بالاتر باشد. در مقابل، ساعات کاری پایین می‌تواند نشان دهنده قراردادهای کوتاه‌مدت و موقتی‌تر باشد که نشانگر امنیت شغلی پایین است.
برداشت دیگری که می‌توان از این شاخص داشت این است که شاید نرخ مشارکت و تعداد نیروی کار در این استان‌ها پایین است و از نیروی کارهای موجود بیش از حد استاندارد انتظار کار دارند. همچنین، ممکن است این موضوع نشان‌دهنده محیط کارهای سخت و غیر استاندارد در این استان‌ها باشد.